We zaten tegenover elkaar aan een tafel, allebei met een dampende kop koffie voor ons neus. Vroeg in de ochtend, voor de ontbijt rush in het restaurant van een hotel. Zijn blik ging afwisselend van zijn telefoon naar mij, ietwat verwilderd, gejaagd, onrustig.

Het is 09.42 uur op een zaterdagochtend, Kaya Pikaron, Curaçao (Kaya (straat) die echt niemand kan vinden, daarover verderop meer). Net een paar croissants gehaald bij de lokale blauwe kruidenier en wat jus d’orange vers geperst, een kop koffie voor mijn neus. 

Picture this. Ik zit op het terras van kiosk Miramar, aan de boulevard in Alicante. Zo rond lunchtijd op een zonnige vrijdagmiddag. Toeristen en locals door elkaar heen, een enkele dappere dodo waagt zich in de hele koude zee. Op het strand liggen mensen met dikke jassen aan en net zoveel mensen in badkleding. Het is een kwestie van perceptie.