Weet je wat jouw probleem is?
We zaten tegenover elkaar aan een tafel, allebei met een dampende kop koffie voor ons neus. Vroeg in de ochtend, voor de ontbijt rush in het restaurant van een hotel. Zijn blik ging afwisselend van zijn telefoon naar mij, ietwat verwilderd, gejaagd, onrustig.
Ik voelde zijn energie en dat wat ik voelde was niet per definitie positief. Hij had een aantal keer een post van mij op social media voorbij zien komen en er was iets blijven hangen. Hij besloot contact te zoeken. Het telefoontje was kort, een afspraak zo gemaakt. Ik had mij in dat korte contact al een beeld gevormd. En daarna wat research gedaan; Google all the way. Ik weet graag met wie ik aan tafel ga zitten. Een gezicht bij een bedrijf, bij een stem.
Living the dream
“Ik heb een probleem” zei hij. “Of misschien wel meerdere. En eigenlijk weet ik niet waar ik het moet zoeken of waar te beginnen”. “Brand maar los” zei ik. “Nou, ik weet niet of ik dat zo een-twee-drie even uit de doeken kan doen” antwoordde hij. “Begin bij het begin” zei ik. “Dat is altijd de beste plaats om te starten.“
Zijn verhaal. Hoe hij begon met zijn bedrijf, bijna 3,5 jaar geleden, de flow waar hij toen in zat. Het product en zijn dienst zijn redelijk uniek. Hij had een basis gelegd voor zijn bedrijf, voorzichtig iets aan marketing gedaan, maar door de uniekheid van het product en zijn diensten ging het al heel snel heel goed. Mond tot mond reclame deed wonderen, de ene klant na de andere wilde wat hij te bieden had.
Hij reed het hele land door, vloog naar exotische bestemmingen en werkte met gemak én plezier 60 tot 70 uur per week, als het niet meer was. Die ene netwerkbijeenkomst kon best nog even. Een offerte in het vliegtuig opstellen, landen, door naar kantoor en dan nog “even” wat zaken afronden. Meer regelmaat dan uitzondering. Genoeg energie om de wereld aan te kunnen. Randzaken deed hij in het weekend, of ’s avonds laat, of niet. Het kon niet op, living the dream!
Neus op de feiten
De hosanna hield aan tot een maand of 3 geleden. Tijdens een rit naar huis na een bezoek aan een klant werd hij onwel in de auto. Net die avond ervoor had hij ruzie gehad met zijn partner. Die hem verweet dat hij er niet was. Nooit. Alle tijd en energie ging naar het bedrijf. De klanten. De netwerkborrels en -bijeenkomsten. De weekenden waren voor de administratie of nog “ff” iets afmaken. En soms uitslapen. Vakantie samen was een utopie geworden. Geen gezellige avonden op de bank een filmpje kijken meer. Nauwelijks tijd om met vrienden of familie af te spreken. Ze was blij dat er geen kinderen in het spel waren…
En toen, in de auto, werd hij met zijn neus op de feiten gedrukt. Gelukkig wel met de tegenwoordigheid van geest om de auto aan de kant te zetten en 112 te bellen.
Het moet anders
“Het moet anders” zei hij. “Anders is het voor niets geweest. Ik ben op en volgens de artsen is een burn-out in de maak, naast dat mijn bloeddruk en cholesterol te hoog zijn. What doesn’t kill you makes you stronger” zei hij sarcastisch. “Ik moet op de rem. Nu. Maar je weet ook hoe het werkt, daar heeft geen enkele klant oren naar. Ik moet het anders inrichten, maar dat gaat niet over 1 nacht ijs. Ik heb hulp nodig. Met mijn agenda, mijn e-mail, mijn planning, mijn financiële administratie, mijn marketing. Ik wil niets anders meer doen dan dat waar ik blij van word. Mijn energie moet ik beter gaan indelen, betere keuzes gaan maken en last but not least, zorgen dat ik weer in de buurt kom van wie ik was toen ik startte.”
Delegeer en heers
“Het enige probleem dat jij hebt is dat je te lang hebt gewacht met hulp inschakelen” zei ik. “En dat probleem is makkelijk op te lossen. Het is een hele stap om toe te geven dat je hulp nodig hebt, dat je het niet alleen kunt. Als jij rust in jouw hoofd en lijf wil, zul je moeten loslaten. Dat doen waar jij goed in bent, wat je leuk vindt en alles wat ten koste gaat van jouw rust & mindset moet je uitbesteden. Ik snap volledig dat het een ding is, want dat bedrijf is jouw kind. Maar eigenlijk heb je geen keus. RUST = Loslaten. En dan ook echt. Niet controleren, maar vertrouwen op de professional of professionals waar je mee gaat samenwerken.” Ik zag en voelde zijn weerstand. Wat dat was precies waar de schoen wrong. Hij glimlachte schamper. “Tja, zei hij, ik hoor niets nieuws.”
Maak een lijst
“Maar hoe dan? Waar begin ik? Hoe kan iemand anders nu zien wat ik zie, weten wat ik weet? Hoe kan ik iets overdragen wat ik al jaren doe, hoe ga ik dat regelen, hoe richt ik dat in?” vroeg hij.
“Maak een lijst. Een lijst met een top 10 van taken die jou het meest tegen staan. Wat is de taak waar je het meest tegenop ziet? Die jou het meeste tijd kost? Dat wat bovenaan staat op die lijst ga je als eerste uitbesteden. Je vraagt iemand die taak van je over te nemen voor een bepaalde periode en daarna evalueer je hoe je dat hebt ervaren. Je maakt afspraken over de communicatie tussen jullie en je bemoeit je verder niet met hoe diegene dat aanvliegt. En als na of tijdens die periode blijkt dat het niet werkt of die persoon niet de juiste is om samen mee te werken, dan ga je op zoek naar iemand anders. Als het wel werkt, dan kan er misschien nog een taak bij of meerdere taken die in connectie staan met elkaar”. “Zo simpel? vroeg hij.” “Ja, zo simpel” zei ik “maar de bal ligt bij jou.”
Tijd?
Hij wierp een blik op zijn horloge. “Ik moet gaan. Veel om over na te denken. En ik moet een lijst gaan maken” zei hij met een glimlach. “Maar, voordat ik ga, heb jij tijd om mij te helpen?” ”Ja, dat heb ik”, zei ik. “Maar, doe eerst je huiswerk. Denk na over wat je morgen eigenlijk niet meer wil doen. Maak die lijst. Die bespreken wij dan op een later moment.” “Ik maak de lijst deze week en bel je om een vervolgafspraak in te plannen.” Ik stond op en schudde hem de hand. Bewust van een compleet andere energie die hij inmiddels uitstraalde. “Tot later” zei ik “we spreken elkaar snel.”
En dan…
Inmiddels werken we al een tijd samen, die ene taak is onderdeel geworden van een heel pakket. We kunnen lezen en schrijven met elkaar. Het evalueren doen wij nog steeds op regelmatige basis, want een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken. Het is goed om te constateren dat hij meer ontspannen is, dat hij ook tijd heeft voor zaken naast zijn bedrijf en dat het bedrijf hem nog steeds dient en niet andersom.
Sprookje?
Dit verhaal is fictief maar zeker geen sprookje. Het is voor veel ondernemers werkelijkheid. Iedere dag gaan zij ten onder aan hun bedrijf. Gewoonweg omdat hulp inschakelen zo niet past bij het beeld dat zij hebben over hoe zij hun bedrijf moeten runnen. Ik hoor het regelmatig in mijn omgeving en weet dat ik mij er ook schuldig aan heb gemaakt. Alles alleen willen doen kan je enorm opbreken.
Moet je het alleen doen? Lijkt mij niet.
Laten wij een kop koffie gaan drinken. Maar… niet eerder dan dat jij die lijst hebt gemaakt met taken die jij niet meer wil doen.
Deal? Als je die lijst hebt, bel of mail mij dan.
